Geschiedenis Dolle Mina

In 1970 werd Dolle Mina opgericht. De naam Dolle Mina is ontleend aan de scheldnaam ‘ijzeren Mina’ van de vrouwenstrijdster Wilhelmina Drucker uit de negentiende eeuw. De begingroep was klein. Men kende elkaar via studie of vrienden en had min of meer dezelfde linkse politieke ideeën. De groep bestond zowel uit mannen en vrouwen. Hun doel was volgens Olga Groenendaal om ‘een wijziging van de publieke opinie te bewerkstelligen omtrent de rolverdeling van man en vrouw binnen en buiten het huwelijk.’ ( Bogers, 1983: 61)

Dolle Mina was vooral een actiegroep. In januari 1970 overviel zij Nederland met  een groot aantal acties. De centrale thema’s waren abortus, crèches en de pil (ibidem: 69) In 1970 werden de meeste acties gehouden. De beweging vloeide als een olievlek uit over het hele land. In veel provinciesteden werden Dolle Mina bewegingen opgericht die elk een eigen aandachtspunt hadden. Om van deze afzonderlijke afdelingen één grote beweging te maken, is niets terechtgekomen. Na het eerste congres in het Arnhem was er al onderlinge verdeeldheid over de koers van Dolle Mina.

Dolle Mina heeft bewust de media gebruikt. Twee Dolle Mina’s zeiden hierover: ‘De pers wordt gebruikt en gebruikt ons. Het ludieke geeft ons publisiteit en de publisiteit maakt ons steeds ludieker. Sommige Dolle Mina’s werpen zich op als pershoeren.’( geciteerd in Bogers, 1983: 90) De media werden voor elke actie op de hoogte gesteld. De nafluitactie, waarbij Dolle Mina’s mannen op straat gingen nafluiten, heeft de meeste publiciteit gehaald (ibidem: 69) Hoewel de Dolle Mina het contact met de media initieerde, was het onderwerp vrouwenemancipatie al veertien dagen voor de eerste actie van Dolle Mina in het weekblad Elsevier verschenen. In dat artikel ging het om dezelfde eisen als die van de Dolle Mina beweging . (ibidem: 96) De acties van Dolle Mina hadden echter veel meer weerklank, omdat Dolle Mina vanwege haar ludieke acties een groter deel van de Nederlandse bevolking wist te bereiken. Zonder de media had de beweging nooit zoveel aandacht gekregen. Anderzijds trok deze media-aandacht veel mensen met een verschillende achtergrond aan, waardoor botsende meningen en onenigheid de beweging in de problemen bracht. Het hevig actievoeren heeft Dolle Mina maar een half jaar volgehouden. Na 1972 was Dolle Mina één van de vrouwengroepen en leidde een slapend bestaan.